افتتاح نمایشی واحدهای مسکن شهر پردیس
هفته گذشته شاهد افتتاح تعدادی از واحدهای مسکن مهر در شهر پردیس بودیم، اما نکته قابل توجه این است که آیا این واحدها قابلیت سکونت دارند؟
به گزارش صبح پردیس، در حالی که برنامه اولیه و رویایی ساخت و تحویل هشتاد هزار واحد در پردیس طی یکی دوسال غیرممکن بود، اما تمام نشدن و صرفاً افتتاح نمایشی برخی واحدها پس از گذشت حدود شش سال چه معنا و دلیلی دارد؟
از نگاه مدیریت دولتی پروژه، ناکارآمدی ها ناشی از عملکرد سازندگان و پیمانکاران که با زیاده خواهی و ضعف مدیریت، به حقوق مردم دست اندازی می‌کنند، اما آیا این اتهامات درست است؟
در واقع پیمانکاران و سازندگان واحدهای مسکن در پردیس، انبوه سازانی هستند که سالهای متمادی اقدام به ساختمان و مسکن تولید می کنند که البته این به معنای عدم قصور و ضعف در کار آنها نیست؛ اما میانگین پیشرفت فیزیکی در پروژه های مسکن مهر پردیس در سال ۹۳ حدود ۲۵%، سال ۹۴ حدود ۲۸% بود، ولی در سال ۹۵ این عدد به ۶% رسید! و حال این سوال به ذهن می‌رسد که آیا عوامل بیرونی به این ضعف دامن نزده است که در سال 95 تنها نیم درصد پیشرفت در این زمینه داشته ایم؟
مدیریت کلان این پروژه در پردیس با شرکت عمران شهر جدید پردیس است که شرکتی دولتی است و به این ترتیب با وجود پیشرفت 70 درصدی در کل پروژه، برآورد طول پروژه با پیشرفت سالانه 6 درصد به بیش از 5 سال می انجامد.
از دولت یازدهم تاکنون چهار تیم مدیریتی در این شرکت مستقر شده است و با آخرین تیم در سال گذشته ۶% پیشرفت حاصل شده است. حال این سوال به نظر می‌رسد که آیا این امر ناشی از ضعف و ناکارآمدی مدیران نیست؟
پروژه هشتاد هزار واحدی پردیس که رقم آن شاید بالغ بر ۵ هزار میلیارد تومان باشد،به عنوان یکی از بزرگترین پروژه های کشور است و مدیریت آن باید در ید افراد توانمند و شایسته باشد.
همچنین با وجود طرح بحث الحاقیه قراردادها و اصلاح قیمت ها از مدت‌ها پیش، اما همین اقدام که می تواند ظرف مدت یکی دو ماه اجرایی شود، بیش از یک سال زمان برده است و هنوز هم نهایی نشده است و افزایش وام نیز مشخص نیست که چه زمانی صورت پذیرد و دولت نباید از ضعف مدیریتی خودچشم پوشی کند.
متاسفانه شرکت عمران شهر جدید پردیس با وجود هزینه‌هایی که برای دولت و مردم ایجاد کرده است، آورده ای جز نارضایتی برای مردم نداشته است و شایسته است که سهم خود را از نابه سامانی در این زمینه بپذیرد و بیش از این منّت فعالیت های خود را بر کارگران و پیمانکاران و متقاضیان نگذارند و آنها را تهدید به برداشتن کیف و رفتن از این میز نکنند.
بر این اساس گام اول در این راستا، پذیرش ضعف مدیریتی و سعی در اصلاح آن است و در گام بعدی، استفاده از سازمان‌ها و افراد توانمند در این خصوص امری مفید به نظر می‌رسد.
همچنین استمداد از سایر نهادها اعم از سازمان نظام مهندسی، کارشناسان رسمی و نمایندگان انبوه سازان و تشکل های صنفی و تخصصی و مردم نهاد می‌تواند به تسریع این روند کمک شایانی کند؛ هرچند که تامین مالی پروژه و تزریق منابع به آن نیز از ضروریات است، چرا که با وجود پیشرفت 6 درصدی به صورت سالانه، به سرانجام رسیدن این پروژه نامشخص می‌باشد.
منبع: مهر
انتهای پیام/