قصه پرغصه اهالی پردیس برای مسکن مهر پردیس
یکی از مالکان منتظر اما امیدوار مسکن مهر با کنایه می‌گوید: تا موضوع استیضاح آقای آخوندی مطرح شده، وزارت شهرسازی مجددا به فکر ما افتاده و خبر از تکاپوی دوباره برای اتمام این واحدها می‌دهند. خدا کند فعلا این ماجرا ادامه داشته باشد.
به گزارش صبح پردیس؛ یادش بخیر قدیم ترها، برایمان می گفتند؛ سواره از پیاده خبر ندارد، سیر از گرسنه. اما این روزها که به لطف مترو و بی آرتی دیگر کسی مجبور نیست خیابان ها را پیاده گز کند، همه سواره اند، حالا یکی سوار بر مترو و دیگری سوار بر پورشه چند میلیاردی اش!
حالا شاید بتوان حکایت سواره و پیاده را در برخی مسئولان ویلانشین و متقاضیان مسکن مهر عینا دید. عده ای در ویلاهای چند میلیاردی ساکنند و تمامی آمال و آرزوهای صدهاهزار خانواده را که سال هاست برای خانه دار شدن لحظه شماری می کنند، مزخرف می دانند. گویی قرار نیست از مرکب ثروت پیاده شوند و نیم دوری در دنیای آدم های عادی بزنند. آدم هایی با آرزوهایی که برای آنها حکم مزخرف بودن دارد و چه تلخ که آرزو و دعایت، در چشم مدیری مرفه نشین، چنین توصیف شود.
حکایت جدیدی نیست، حکایت مسکن مهر و آدم هایش. آنهایی که با هزار امید و آرزو دار و ندارشان را روی هم گذاشتند تا خانه دار شوند. وعده 18 ماهه مسکن مهر پردیس حالا وارد پنجمین سالش می شود اما هنوز خبری از جریان زندگی در بین بلوک های سیمانی و دل مرده مسکن مهر پردیس نیست.
باز هم پردیس؛ قصه‌ای پر غصه
به پردیس که می رسیم، عقربه های ساعت آرام آرام خودشان را به دوازده نیم روز نزدیک می کنند. به جای مرکز شهر، راهی فاز هشت می شویم. دره ای به نام بهشت که حالا بیشتر به جهنمی از بلوک های سیمانی نیمه کاره شبیه است. خانه هایی که سال هاست در همین حال رها شده اند و ظاهرا کمتر کسی امید به تکمیلشان دارد.
گویی زمان برای پردیس متوقف شده است. از چهار سال قبل تا امروز دیگر جانی به بلوک های سیمانی و مرده فاز هشت دمیده نشده و خبری از زندگی در آنها نیست. تطبیق این وضعیت امروز با مشاهداتمان از سالهای قبل، نشان می دهد در تمام این سال ها هیچ تغییری در ظاهر و باطن شهر ایجاد نشده، از دسترسی هایی که هنوز کامل نیستند تا 26هزار خانه ای که هنوز روحی از زندگی در کالبدشان دمیده نشده است.
هوا سرد است و سکوتی عجیب بر دره بهشت حکمفرماست. به غیر از پارس چند سگ ولگرد و صدای خودروهایی که هر از گاهی از کنارمان رد می شود دیگر نشانه و رد پایی از زندگی در فاز هشت نمی توان پیدا کرد. گویی خاک مرده پاشیده اند بر در و دیوار شهر جدید.
عکاسی اکیدا ممنوع!
همراه با نبی الله قدیری نماینده متقاضیان واحدهای مسکن مهر پردیس راهی فاز هشت می شویم. نماینده نزدیک به 70هزار نفر از متقاضیان مسکن مهر پردیس که سال هاست منتظر گشایشی هستند تا شاید کلید دولت در قفل مسکن مهر بچرخد و آنها هم خانه دار شوند.
در اولین گام راهی پروژه ای می شویم که قرار بود چهار سال قبل توسط شرکت نگاران ایلام ساخته و تمامی 298 واحد آن تحویل متقاضیان شود. حالا اما کار به کلی خوابیده و خبری از ساخت و ساز و ادامه کار در ساختمان ها نیست. ساختمان های نیمه کاره که مدت هاست به حال خود رها شده اند، سوژه خوبی برای یک عکاس خبری است تا بتواند حال و هوای این روزهای مسکن مهر را برای مردم و دولتمردان به تصویر بکشد. شاید گشایشی شد و متولی مسکن مردم، آن را مزخرف خطاب نکرد.
هنوز تعداد عکس هایمان به دو فریم نرسیده که سر و کله نگهبان و جوانکی که خودش را نماینده تام الاختیار پیمانکار معرفی می کند سبز می شود. تازه اینجاست که برگ برنده مان را رو می کنیم و نماینده متقاضیان مسکن مهر به دادمان می رسد.
در اینجا دوربین حکم سلاح را دارد و معلوم نیست پست و مقام کدام مدیر با هر بار شاتر زدنش به خطر می افتد؟! گویی وارد منطقه نظامی و امنیتی شده ایم و تصویربرداری و عکاسی از ساختمان های نیمه کاره، کاری خلاف مصلحت کشور است!
جدال لفظی عکاس و نماینده شرکت چند دقیقه ای بیشتر طول نمی کشد تا اینکه مهندس جوان به حرف می آید و از مشکلاتشان می گوید. اینکه صورتحساب های مالی شان توسط عمران پردیس پرداخت نمی شود و میلیاردها تومان هزینه ای که برای محوطه سازی پرداخت کرده اند وظیفه آنها نبوده است.
با اینکه خبری از کارگرها نیست، اما نماینده شرکت می گوید شرکت عمران از ما تعهد گرفته تا کار را بهمن ماه امسال تحویل دهیم. در صورتیکه نه قراردادی برای افزایش پرداختی با ما بسته اند و نه پولی به پروژه تزریق کرده اند.
حرف هایش اعتراض نماینده متقاضیان را به همراه دارد. قدیری می گوید چرا باید دوباره به شما پول بدهند؟ اگر با همین پول هجده ماهه کار را تحویل می دادید و جای دیگر سرمایه گذاری نمی کردید کار به اینجا نمی کشید.
تاکید می کند که “متاسفانه در این بین زیاده خواهی بعضی پیمانکاران و عدم نظارت دولت باعث شده تا متقاضی متضرر شود و هر بار برای تامین هزینه ها متقاضی را مجبور به اضافه پرداخت کنند.”
زیرساخت‌های افتتاح‌نشده در حال فرسایش است
در همین گیر و دار نماینده یکی دیگر از شرکت ها از راه می رسد، جالب اینجاست در این وانفسا هرکس به فکر منافع خویش است و کمتر کسی پیدا می شود که دل به حال آن متقاضی عیالوار که باید ماهیانه بیش از یک میلیون تومان کرایه پرداخت کند و خانه اش در پردیس خاک بخورد، بسوزد.
او توپ را به زمین دولت می اندازد. اینکه دولت زیر ساخت ها را از پرداختی و آورده مردم ایجاد کرده و حالا حاضر نیست حتی به قدر همان منابعی که سالها قبل برداشت کرده است به مسکن مهر کمک کند.
تیرهای برق فلزی، آسفالت خیابان ها، جدول های بتنی کنار خیابان، ساخت دیوار حائل، پل ارتباطی بین فاز هشت و فازهای قدیمی و تونل؛ بخش هایی که حالا در اثر بی استفاده ماندن و عدم رسیدگی درحال فرسایشند و تا چند سال آینده باید فکری به حال بازسازی شان کرد.
اصغری مدیرعامل شرکت ساختمانی امیرساوالان و نماینده 68پیمانکاری است که از 5سال پیش کار ساختمان سازی را در فاز هشت پردیس شروع کرده اند. حالا از بین تمامی این 68 پیمانکار تنها او و شرکت پردیس سازان هستند که کار را ادامه دادند تا دولت و مسئولان وزارت راه و شهرسازی بتوانند بر روی واحدهای آماده تحویلشان مانور دهند و برای خودشان آبرویی مجدد دست و پا کنند.
حجم عظیم خانه های نیمه کاره، شهری مرده و فاقد امکانات و زیرساخت های روبنایی را وقتی در کنار 600واحد ساختمانی آماده تحویل قرار می دهم، علامت سوال بزرگی در ذهنم شکل می گیرد. اینکه تمام این کارها تبلیغاتی برای راضی و البته امیدوار نگه داشتن دهها هزار متقاضی مسکن مهر و خانواده هایشان است.
همین موضوع را دستمایه پرسشی می کنم از مدیر عامل امیرساوالان. سوالی که در خلال پاسخش به نکته جالبی می رسیم و آن بی خیالی محض دولتی ها و بی اهمیتی مسکن مهر برای آنهاست.
گویی امثال مدیران لواسان نشین و میلیاردر حتی نیم نگاهی هم به این آدم ها ندارند و حاضر نیستند حتی برای تبلیغات هم که شده لحظه ای از مرکب خود پیاده شوند تا شاید حال بی خانه های در آرزوی خانه را درک کنند.
مدیر یکی از شرکت های فعال در پردیس برایمان درد دل می کند و می گوید: دولت هیچ نگاه ویژه ای به این موضوع ندارد. اصلا مسکن مهر برای دولت مهم نیست که بخواهد برایش کاری انجام دهد. چون اگر برایش مهم بود می توانست ظرف چند ماه کار را جمع کند و خانه ها را تحویل دهد.
واحدهای نیمه کاره با یک عزم جدی آماده تحویل می‌شوند
چند دقیقه ای گشت زدن در بخش ها و زون های مختلف فاز هشت کافی است تا متوجه شویم عزم جدی برای جمع کردن این کار در دولت کافی است تا مسکن مهر پردیس به نتیجه و ثمر برسد. اما متاسفانه عدم اعتقادی که به این طرح ملی در دولتمردان وجود دارد باعث شده پردیس و متقاضیان مسکن مهر در آن قربانی بی تدبیری دولت شوند و بلاتکلیفی بر دره بهشت سایه پهن کند.
گشت و گذار در بین بلوک های نیمه کاره فاز هشت بیست دقیقه ای بیشتر طول نمی کشد. بلوک های بتنی که از چهار سال قبل تا امروز تفاوت چندانی در ظاهر و باطنشان ایجاد نشده و بدون تغییر به حال خود رها شده اند. البته نکته جالب توجه اینجاست که بیش از 50درصد واحدها بیش از 70درصد پیشرفت فیزیکی داشته اند و با حمایت دولت می توانند آماده تحویل شوند.
البته این ساختمان‌ها تنها با تکمیل‌شدن و نصب در و پنجره قابل سکونت نمی شوند و دولت باید پیش از هر اقدامی فکری به حال تامین زیرساخت های زیربنایی و روبنایی این منطقه کند تا فاز هشت هم مانند فاز 9قدیم دچار مشکل نشود که از چهار سال قبل تا امروز به دلیل تامین نشدن آب، برق، گاز و ….قابل سکونت نیستند و با وجود تکمیل شدن به متروکه ای بدل شده اند.
ساختمان هایی که به دلیل نزدیکی به شهر پردیس و واحدهای کوچکش به مددجویان کمیته امداد و سازمان بهزیستی واگذار شد، اما این روزها ساختمان هایش متروکه مانده و در حال تخریب است.
یکی از چالش های موجود بین متقاضیان مسکن مهر پردیس در فاز هشت با وزارت راه و شهرسازی، هزینه کرد 806میلیارد تومانی دولت از محل آورده متقاضیان برای خیابان کشی، نصب تیرهای برق، ساخت پل و …. است. این پول پنج سال قبل از محل آورده متقاضیان برداشت شده، درحالیکه باید توسط دولت پرداخت می شد.
با اینحال اصغری مدیرعامل شرکت امیرساوالان برای باز کردن این داستان به گذشته اشاره می کند و می گوید: این کار دولت عقلانی بود، چراکه در آن زمان به دلیل توپوگرافی خاص این منطقه، امکان ساخت و ساز و انتقال مصالح ساختمانی وجود نداشت و هزینه انتقال مصالح به این منطقه با چندین برابر قیمت صورت می گرفت.
به گفته وی، اگر این راهها ساخته نمی شد هزینه ساخت و ساز در منطقه به مراتب بالاتر می رفت و بار مالی سنگینی به متقاضی تحمیل می کرد. اما از آنجا که ساخت این زیرساخت ها از وظایف دولت است و دولت با برداشت 806میلیارد تومان از آورده مردم این زیرساخت ها را ایجاد کرده است، حداقل باید دراین ایام هزینه های ساخت راهها، پل و دیگر امکانات را به نرخ روز حساب کند و برای حمایت از مسکن مهر پردیس به پروژه تزریق کند.
بانک مسکن کجا به داد مردم رسیده است؟!
قدیری نماینده مالکان مسکن مهر پردیس هم با ناراحتی می گوید: نیازی به محاسبه 806میلیارد تومان به نرخ روز نیست، اگر دولت همین مبلغ را پرداخت کند، دیگر لازم نیست متقاضیان ده میلیون تومان به آورده خود اضافه کنند. 10میلیون تومانی که نه متقاضیان توان پرداخت آن را دارند نه بانک مرکزی با پرداخت آن در قالب وام به متقاضیان موافقت می کند.
نماینده متقاضیان مسکن مهر به نکته جالب دیگری اشاره می کند که متاسفانه با وجود قانونی بودن اما توسط دولت اجرایی نمی‌شود. مشکلاتی که از روی هم انباشته شدنشان کار پردیس و فاز هشت آن به اینجا کشیده و بیش از 25 هزار خانواده بیش از پنج سال چشم انتظار تحویل واحدهای خود مانده‌اند.
قدیری به بخشی از قانون مسکن مهر اشاره می‌کند که بر اساس آن باید ده درصد از بازپرداخت وام های مسکن مهر به بانک مسکن برای توسعه و حل مشکلات پروژه های مسکن مهر هزینه شود. با کمی حساب و کتاب مشخص می شود که تا امروز بیش از 10هزار میلیارد تومان از وام های پرداخت شده بازپرداخت شده و اگر بانک مسکن هزار میلیارد تومان آن را بر اساس قانون به پروژه های مسکن مهر تزریق کند، مشکلات فاز هشت پردیس در کوتاهترین زمان حل می شود و دیگر نیازی به اینهمه رفت و آمد و تجمع متقاضیان مسکن مهر مقابل ساختمان بانک مرکزی نیست. البته به شرطی که مسئولان بانک مرکزی و وزارت راه و شهرسازی به قانون عمل کنند
همینطور که با ماشین از بین بلوک های نیمه کاره عبور می کنیم، چشممان به یک پروژه با سقف‌های نیمه کاره روشن می‌شود. ساختمان‌هایی که حتی سقف طبقه سومشان هم زده نشده، اما متقاضیان تا طبقه پنجم را انتخاب واحد کرده اند!
از روی تابلوهای راهنما نام شرکت پیمانکار مشخص می شود. شرکت پیکوب سازه که سال هاست به دلیل عدم توانایی مالی وفنی کار را به حال خود رها کرده و شرکت عمران پردیس بنا به هر دلیلی حاضر به خلع آن و جایگزینی پیمانکار جدید برای آن نیست.
امید معکوس مردم به استیضاح وزیر!
فاز هشت پردیس مشکلات زیادی دارد، از ساختمان هایی که حالا برای زمین هایشان معارض پیدا شده و کار ساخت و ساز توسط دادگاه تعطیل شده تا بیش از 15هزار واحد مسکونی با پیشرفت بالای 70درصد که هنوز منتظر رسیدن آب، برق، گاز، فاضلاب و ساخته شدن مدرسه ، بیمارستان و دیگر امکانات روبنایی برای فراهم شدن امکان زندگی است.
اما برخی مالکان بر عکس بسیاری که از عملکرد وزیر راه و شهرسازی گلایه مند و منتظر برخورد نمایندگان مجلس با وی و عزل او هستند، امیدوارند ماجرای استیضاح او فعلا به طول بیانجامد. یکی از این مالکان که برای بررسی وضعیت خانه اش به آنجا آمده، با کنایه می گوید: تا موضوع استیضاح آقای آخوندی مطرح شده، وزارت شهرسازی مجددا به فکر ما افتاده و خبر از تکاپوی دوباره برای اتمام این واحدها می دهند. خدا کند فعلا این ماجرا ادامه داشته باشد تا حداقل اگر وضعیت راههای ما درست نمی شود، بخشی از مالکان به مسکن مهرشان برسند!
نمی شود امیدش را ناامید کرد و از گذشت 3 سالی گفت که می‌شد این پروژه را به نتیجه رساند و 3 ماه و 4 ماه باقیمانده را هم حواله همان سالهای گذشته کرد، همین که یک نفر هم امیدوار باشد، بهتر از ناامیدی است.
سرمای این چند روزه، حالا در خیابانهای خاکی مسکن مهر و قدم زدن در میان ساختمانهای نیمه تمام، بیشتر به چشم می آید. یاد روزهای اول دولت فعلی می افتم که وقتی از یکی از پیمانکاران فعال، درباره کند شدن ساخت مسکن مهر توسط وزارتخانه پرسیدم، با خنده شعری خواند و گفت: “گویی ولی شناسان، رفتند از این وزارت!”
منبع: مشرق
انتهای پیام/
واقعا که
واقعا ناامیدی و بی تدبیری برای مردم رقم زده شد